பதின்ம கால நினைவுகளை "கிளறி" பார்க்கும் இந்த தொடர் பதிவுக்கு என்னை அழைத்த நண்பர்
Starjan ( ஸ்டார்ஜன் ) அவர்களுக்கு எனது நன்றியை தெரிவித்து கொள்கிறேன்.
நிறைய இனிமையான விசயங்கள் இருந்தாலும், உங்களுடன் இரண்டு விசயங்களை பகிர்ந்து கொள்கிறேன். (அது சரி பிளேடுன்னா ரெண்டு பக்கமும் பதம் பார்க்குமுல்ல)
எங்கள் வீட்டில் பப்பாளி மரம் இருந்தது, அதனால் தங்கு தடையின்றி நிறைய பழங்கள் சாபிட்டதன் பலன் ஒரு கட்டத்தில் பப்பாளி என்று யாராவது சொன்னாலே காத தூரம் ஓடும் அளவுக்கு வெறுப்பு வந்து விட்டது.
இதே பழத்தை, சாப்பிடாமலே, பத்து ரூபாய் தண்டம் அழுத கதைதான்
இப்போ நான் சொல்லபோறது.
நான் படித்தது, ஆங்கிலோ இந்தியன் பள்ளியில்....
இருந்து 15 கி.மீ. தள்ளி இருந்த அரசு மேல் நிலைப்பள்ளியில்.
அங்கு நான் பதினொன்றாம் வகுப்பு படிக்கும்பொழுது மைசூர், பெங்களூர், கொடைக்கானல் ஆகிய இடங்களுக்கு, பள்ளி மூலம் சுற்றுலா சென்றோம். "எங்கள் ஆசான்" ஒருவர், ஒய்வு எடுப்பதற்காக நீர் நிலைகளின் அருகே பேருந்து நிற்கும் போதெல்லாம் வருதோ, வரலியோ எல்லோரும் போய் "உக்காந்து முயற்சி" பண்ணிட்டு வாங்க, என்று சொன்ன போதெல்லாம்
வராதது, மைசூர் பிருந்தாவனம் சென்ற பின் வந்தது.
நானும் என் இரண்டு நண்பர்களும், இடத்தை தேடி அலைந்து, கடைசியில் இடுப்பளவு முள் வேலி கொண்ட ஒரு இடத்தினை காட்டி அங்கு "போகலாம்" என நண்பன் சொல்ல, வேலியை தாண்டி
நகத்தை கூட செலுத்த விரும்பாத நான் வேண்டாம் என கூறியும்,
அவர்களின் வற்புறுத்தலாலும், "உந்துதலாலும்" வேலி தாண்டி
சென்று "முடித்து" விட்டு, வெளியாகும் முன்பு,
தடியான இரு ஆசாமிகள் எங்களை பிடித்து கொண்டனர்.
அது ஒரு பப்பாளி தோட்டம், இது வரை காணாமல் போன பப்பாளிகள் எல்லாம் நாங்கள் திருடியதாகவும், இப்பொழுது எடுத்ததை எங்கே வைத்து இருக்கிறீர்கள் எனவும் மிரட்ட
ஆரபித்து விட்டார்கள்.
பின்னர் நாங்கள் சுற்றுலா வந்த மாணவர்கள் என்றும், தோட்டத்துக்கு "உரம் போட" வந்த விசயத்தையும் விளக்கினோம்.
சரி.. சரி.. 30 ரூபா கொடுங்கள் என எங்களை மிரட்டி, வாங்கியும்
கொண்டார்கள். என்ன கொடும மேம் இது.
************************************
கணக்கு புத்தகத்தை ஒரு பக்கம் வைத்து, வேப்பங்காயை இன்னொரு பக்கம் வைத்தால், இரண்டாவதை எடுத்து கொள்வேன். அவ்வளவு "ஆர்வம்" கணக்கு பாடத்தில்.
இந்த "ஆர்வத்தை" திசை திருப்பியவர், பத்தாம் வகுப்பு கணக்கு வாத்தியார்.
ஒவ்வொரு ஸ்டெப்பையும் மிக பொறுமையாக, நிதானமாக விளக்கி கூறுவார். புரிய வில்லை என்றால், கேளுங்க கண்ணுகளா என்று அன்பாக கூறுவார். இவை அனைத்தும் பள்ளி நேரம் முடிந்து, அவரின் சொந்த டியூஷன் எடுக்கும் நேரத்தில்!! அவருக்கு செலுத்த வேண்டிய தொகை மிக
அதிகமானது.
டியூஷன் செண்டர், பள்ளி வகுப்பறைதான். பள்ளி நேரத்தில் ஏனோ,தானோ என்று வகுப்பு எடுப்பார், ஒரு பயலுக்கும் ஒன்றும் விளங்காது.
அவரிடம் டியூஷன் படிக்காத பயல்களா பார்த்து கேள்வி கேட்பார்,
விடை தெரியாமல் முழித்தால் "வெளுத்து" விடுவார்.
வேற வழி, மறு நாளே அவரின் டியூஷன் வகுப்பில் அந்த பையன்
இருப்பான். என்ன கொடும சார் இது.
டிஸ்கி:
இதெல்லாம் ஒரு மலரும் நினைவுகளான்னு கேட்டீங்கன்னா,
குட்டை நண்பர் ஸ்டார்ஜனுக்கு வைங்க.
பூச்செண்டு!!!! கொடுக்கணும்னு தோணினா இங்க கொடுங்க, ஹி...ஹி...ஹி....
இத்த படிச்சதுக்கு அப்பால யாருக்கெல்லாம் பழைய நினைவுகள்
பீறிட்டு திரும்புதோ, அவங்க அனைவரும் இதை தொடர அன்புடன்
அழைக்கிறேன்.
*********************************************************************
Starjan ( ஸ்டார்ஜன் ) அவர்களுக்கு எனது நன்றியை தெரிவித்து கொள்கிறேன்.
நிறைய இனிமையான விசயங்கள் இருந்தாலும், உங்களுடன் இரண்டு விசயங்களை பகிர்ந்து கொள்கிறேன். (அது சரி பிளேடுன்னா ரெண்டு பக்கமும் பதம் பார்க்குமுல்ல)
எங்கள் வீட்டில் பப்பாளி மரம் இருந்தது, அதனால் தங்கு தடையின்றி நிறைய பழங்கள் சாபிட்டதன் பலன் ஒரு கட்டத்தில் பப்பாளி என்று யாராவது சொன்னாலே காத தூரம் ஓடும் அளவுக்கு வெறுப்பு வந்து விட்டது.
இதே பழத்தை, சாப்பிடாமலே, பத்து ரூபாய் தண்டம் அழுத கதைதான்
இப்போ நான் சொல்லபோறது.
நான் படித்தது, ஆங்கிலோ இந்தியன் பள்ளியில்....
இருந்து 15 கி.மீ. தள்ளி இருந்த அரசு மேல் நிலைப்பள்ளியில்.
அங்கு நான் பதினொன்றாம் வகுப்பு படிக்கும்பொழுது மைசூர், பெங்களூர், கொடைக்கானல் ஆகிய இடங்களுக்கு, பள்ளி மூலம் சுற்றுலா சென்றோம். "எங்கள் ஆசான்" ஒருவர், ஒய்வு எடுப்பதற்காக நீர் நிலைகளின் அருகே பேருந்து நிற்கும் போதெல்லாம் வருதோ, வரலியோ எல்லோரும் போய் "உக்காந்து முயற்சி" பண்ணிட்டு வாங்க, என்று சொன்ன போதெல்லாம்
வராதது, மைசூர் பிருந்தாவனம் சென்ற பின் வந்தது.
நானும் என் இரண்டு நண்பர்களும், இடத்தை தேடி அலைந்து, கடைசியில் இடுப்பளவு முள் வேலி கொண்ட ஒரு இடத்தினை காட்டி அங்கு "போகலாம்" என நண்பன் சொல்ல, வேலியை தாண்டி
நகத்தை கூட செலுத்த விரும்பாத நான் வேண்டாம் என கூறியும்,
அவர்களின் வற்புறுத்தலாலும், "உந்துதலாலும்" வேலி தாண்டி
சென்று "முடித்து" விட்டு, வெளியாகும் முன்பு,
தடியான இரு ஆசாமிகள் எங்களை பிடித்து கொண்டனர்.
அது ஒரு பப்பாளி தோட்டம், இது வரை காணாமல் போன பப்பாளிகள் எல்லாம் நாங்கள் திருடியதாகவும், இப்பொழுது எடுத்ததை எங்கே வைத்து இருக்கிறீர்கள் எனவும் மிரட்ட
ஆரபித்து விட்டார்கள்.
பின்னர் நாங்கள் சுற்றுலா வந்த மாணவர்கள் என்றும், தோட்டத்துக்கு "உரம் போட" வந்த விசயத்தையும் விளக்கினோம்.
சரி.. சரி.. 30 ரூபா கொடுங்கள் என எங்களை மிரட்டி, வாங்கியும்
கொண்டார்கள். என்ன கொடும மேம் இது.
************************************
கணக்கு புத்தகத்தை ஒரு பக்கம் வைத்து, வேப்பங்காயை இன்னொரு பக்கம் வைத்தால், இரண்டாவதை எடுத்து கொள்வேன். அவ்வளவு "ஆர்வம்" கணக்கு பாடத்தில்.இந்த "ஆர்வத்தை" திசை திருப்பியவர், பத்தாம் வகுப்பு கணக்கு வாத்தியார்.
ஒவ்வொரு ஸ்டெப்பையும் மிக பொறுமையாக, நிதானமாக விளக்கி கூறுவார். புரிய வில்லை என்றால், கேளுங்க கண்ணுகளா என்று அன்பாக கூறுவார். இவை அனைத்தும் பள்ளி நேரம் முடிந்து, அவரின் சொந்த டியூஷன் எடுக்கும் நேரத்தில்!! அவருக்கு செலுத்த வேண்டிய தொகை மிக
அதிகமானது.
டியூஷன் செண்டர், பள்ளி வகுப்பறைதான். பள்ளி நேரத்தில் ஏனோ,தானோ என்று வகுப்பு எடுப்பார், ஒரு பயலுக்கும் ஒன்றும் விளங்காது.
அவரிடம் டியூஷன் படிக்காத பயல்களா பார்த்து கேள்வி கேட்பார்,
விடை தெரியாமல் முழித்தால் "வெளுத்து" விடுவார்.
வேற வழி, மறு நாளே அவரின் டியூஷன் வகுப்பில் அந்த பையன்
இருப்பான். என்ன கொடும சார் இது.
டிஸ்கி:
இதெல்லாம் ஒரு மலரும் நினைவுகளான்னு கேட்டீங்கன்னா,
குட்டை நண்பர் ஸ்டார்ஜனுக்கு வைங்க.
பூச்செண்டு!!!! கொடுக்கணும்னு தோணினா இங்க கொடுங்க, ஹி...ஹி...ஹி....
இத்த படிச்சதுக்கு அப்பால யாருக்கெல்லாம் பழைய நினைவுகள்
பீறிட்டு திரும்புதோ, அவங்க அனைவரும் இதை தொடர அன்புடன்
அழைக்கிறேன்.
*********************************************************************
அடடே, இது நல்லா இருக்கே அப்படின்னு உங்க மனசு சொன்னா ஓட்டு போட்டுட்டு போங்க. நீங்க
பெற்ற இன்பத்த(!!) எல்லோரும் பெறட்டும். (தமிழ்மணத்திலும் போடலாம்)
அப்படியே எனக்கான உற்சாக டானிக்கையும் (இனிப்போ, கசப்போ) ஊத்திட்டு போங்க.
(அதாங்க உங்களோட கமெண்ட்ஸ்)
நன்றிகள் பல.
பெற்ற இன்பத்த(!!) எல்லோரும் பெறட்டும். (தமிழ்மணத்திலும் போடலாம்)
அப்படியே எனக்கான உற்சாக டானிக்கையும் (இனிப்போ, கசப்போ) ஊத்திட்டு போங்க.
(அதாங்க உங்களோட கமெண்ட்ஸ்)
நன்றிகள் பல.
